جهت ترجمه مقاله زیر و یا انجام کامل مقالات تخصصی مشابه در رشته برنامه‌ریزی حمل‌ونقل با شماره 09124196528 تماس حاصل فرمایید. شما می‌توانید از بخش مقالات علمی عمران، سایر مقالات مربوط به این رشته را مشاهده و دانلود کنید. همچنین، به صورت تخصصی قادر خواهید بود از بخش مقالات علمی مهندسی برنامه‌ریزی حمل‌ونقل مقالات مشابه را مشاهده و دانلود فرمایید.
عنوان انگلیسی
Examining commute mode choice of essential workers before and during the COVID-19 pandemic – A case study of the University of Washington
چکیده فارسی
در طول رویدادهای مخرب و بحران‌های بزرگ مانند همه‌گیری COVID-19، کارگران ضروری که در این مطالعه به عنوان کارمندانی که باید به سفرهای مکرر در رفت و آمد ادامه دهند، تعریف شده‌اند، نقش مهمی در حفظ عملکرد اساسی جامعه دارند. بنابراین برای برنامه ریزان حمل و نقل و سیاست گذاران ضروری است که اطمینان حاصل کنند که خدمات جابجایی کافی برای رفع نیازهای سفر این گروه از کارگران ارائه می شود. برای درک بهتر موانع تحرک ضروری کارگران و اطلاع‌رسانی به سیاست‌های حمل‌ونقل آینده، این تحقیق با استفاده از داده‌های نظرسنجی ارزیابی نیازهای حمل‌ونقل که توسط دانشگاه واشنگتن در سیاتل انجام شده است، رفت‌وآمدهای پیش از همه‌گیری و همچنین دورنمای رفت‌وآمدهای آینده را بررسی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که اولاً، بیش از 60 درصد از سواران حمل‌ونقل عمومی قبل از همه‌گیری به حالت‌های دیگر، به‌ویژه رانندگی به تنهایی، روی آورده‌اند. در مقابل، تقریباً تمام کارگران ضروری که قبل از همه‌گیری به تنهایی رانندگی می‌کردند، دوچرخه‌سواری می‌کردند یا پیاده‌روی می‌کردند، در طول همه‌گیری به این کار ادامه دادند. دوم، تغییر به رانندگی به تنهایی در میان کارگران ضروری با درآمد بالا بیشتر مشهود بود، در حالی که حمل و نقل عمومی به عنوان انتخاب حالت اولیه گروه های کم درآمد باقی ماند. با افزایش مسافت سفر، احتمال رانندگی به تنهایی در حمل و نقل عمومی نیز افزایش یافت، اگرچه این رابطه خطی نبود. ما بین انتخاب حالت و سایر متغیرهای اجتماعی جمعیت شناختی ارتباط قابل توجهی پیدا نکردیم. در نهایت، تجزیه و تحلیل ما نشان داد که اکثر کارگران ضروری پیش‌بینی می‌کنند زمانی که همه‌گیری تحت کنترل است، به فرکانس رفت‌وآمد و حالت انتخابی قبل از همه‌گیری بازگردند. برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران حمل‌ونقل می‌توانند از طریق برنامه‌ریزی و نوآوری‌های خط‌مشی، به ویژه در هنگام رویدادهای مخرب و بحران‌های بزرگ، تحرک را برای کارگران ضروری تسهیل کنند.
Abstract
During disruptive events and major crises such as the COVID-19 pandemic, essential workers, defined in this study as employees who must continue to make frequent commute trips, play a critical role in maintaining the basic function of society. It is therefore vital for transportation planners and policymakers to ensure that adequate mobility services are provided to meet the travel needs of this group of workers. To better understand essential workers’ mobility barriers and inform future transportation policy, this research examines their pre-and during-pandemic commutes, as well as prospects on future commuting, using data from the Transportation Needs Assessment Survey conducted by the University of Washington in Seattle. The results show that, first, over 60% of pre-pandemic public transit riders switched to other modes, especially driving alone. In contrast, almost all the essential workers who drove alone, biked, or walked before the pandemic continued to do so during the pandemic. Second, the shift to driving alone was most pronounced among essential workers with high incomes, whereas public transit remained as a primary mode choice of lower-income groups. As travel distance increased, the probability of driving alone over public transit also went up, although the relationship was not linear. We did not find consistently significant associations between mode choice and other sociodemographic variables. Finally, our analysis indicated that most essential workers anticipated to return to their pre-pandemic commute frequency and mode choice when the pandemic is under control. Transportation planners and policymakers can facilitate mobility for essential workers through planning and policy innovations, especially during disruptive events and major crises.
